دور و برم پر از دیونه است

من یه دوست دیونه دارم.البته این توصیفیه که خودش از خودش داره.و به نظر من اصلا آدم دیونه ای نیست.برعکس خیعلی هم عاقله.البته خودش خوشش نمیاد که اینو بهش بگم.تازه معتقده که از وقتی دیونه شده روزای بهتری رو داره.شاید فک کنید این دوست دیونه ای که میگم خیالی باشه  خودمم اولش همینطوری فک میکردم ولی راستش توی واقعیت عینشو پیدا کردم.نمیدونم شما هم واسه خودتون دوست خیالی دارید یا نه.شایدم یه دوره ای توی زندگیاتون داشتین.شایدم نداشتین.ولی خب اعتراف میکنم که من داشتم.و عجیب اینجاست که این دوست دیونه خیالیم واقعی شده.دقیقا مثل اونی که تصور میکردم نیستا.از یه جهاتی بهتره و از یه جهاتی هم خوب شبیه اون چیزی که همیشه تصور میکردم نیست ولی خب در کل خیعلی شبیه اونی که توی دنیای خیالیم بوده.من از این دوست دیونه ام کوچیکترم .و اون همیشه درباره چیزهایی حرف میزنه که بعضی وقتا نمیفهممشونو بعضی وقتا هم بد میفهممشون ولی خیعلی وقتا هم شده که فهمیدمشون.ولی چند روز این دوست دیونم یه جوری شده انگاری که باهام قهر کرده.راستش داشتم به این فک میکردم که زندگی کردن با شخصیت های خیالی،خیلی راحت تر از آدم های واقعیه.اونجوری همیشه  توی خیالاتتم حتی اگه باهاشون دعوا کردی زودی آشتی میکنید و یادتونم میره واسه چی دعوا کردین.شاید به نظرتون دیوونگی بیاد ولی من دلم میخواد یه سری از قوانین دنیای خیالیمو توی واقعیت پیاده کنم.مثلا اونایی که دوسشون دارمو زودی ببخشمو و کارهای بدشونو فراموش کنم.یا مثلا بتونم بی حد و اندازه ببخشم.دیدین توی دنیای خیالیتون سخت ترین چالش ها رو به راحتی حل میکنید و همه موانعی که سر راه رسیدن به اهدافتون قرار دارن و برمیدارین.دلم میخواد توی دنیای واقعی پیاده اش کنم.اصلا دقت کردین چرا هیچ وقت این کار رو نکردیم؟ما که توی خیالاتمون همیشه قهرمانیم پس چرا نیاریمش توی واقعیت؟خوب وقتی توی خیالت تونستی خفن باشی مگه فاصله دنیای واقعی و خیالی چقدره؟شاید به اندازه گوشته های یک مغز.همین.کاش میتونستم به این دوستم بگم از چیزی ناراحتی؟ولی خب میترسم ازش بپرسم و اون بگه که نه واسم سوتفاهم پیش اومده.شایدم اومد و اینو خوند و خودش اومد بهم گفت.شاید خودم واسش فرستادم.شاید که نه حتما میفرستم..چقدر جالب که همین الان قول و قراری که با خودم گذاشته بودم در عرض چند خط یادم رفت.فک کنم هممون به یه آدم یا یه  نوشته یا شایدم یه نشونه نیاز داریم که همیشه قول قرارایی که با خودمون میذاریمو واسمون یادآوری کنه.به نظرم انتخاب نوشته ها بهترین گزینه است.اونا دقیقا  همون چیزهایی هستن که تو نوشتی و از قلمت خواستی، بی کم و کاست بدون هیچ تقلب و حاشیه ای همون چیزهاییو بهت یادآور میشن که تو ازشون خواسته بودی.